در این میان تحلیل پدیده هایی چون خنده بعنوان یک سوژه اجتماعی قابل تامل می نماید خنده و مزاح متوجه یک ناظر بیرونی است بعبارتی وجه اجتماعی خنده بیشتر مد نظر است تا وجه درونی و فردی آن . باید دانست که جوک و خنده یک رسانه ارتباطی هستند که در شرایط و بسترهای خاصی امکان رشد پیدا می کنند و در غیاب آن شرایط شکل نمی گیرند بنابراین خود بسترهای اجتماعی موجد مزاح و خنده نوعا سوژه مناسبی برای تحلیل های جامعه شناختی اند وانگهی خود خنده و جوک و حتی لطیف ها دارای کارکرد و پیامدهای اجتماعی متعددی اند که فلسفه وجودی آنها را توجیه می کند. بنابراین آنها نقش بسیار بزرگی در زندگی ما دارند اینکه دقیقا خنده چیست و چه تاثیری بر ما دارد و اساسا انسانها چرا می خندند ؟ سوالات مهمی هستند که مدتها فیلسوفان ، جامعه شناسان ، روانشناسان و هنرمندان را برای پاسخ به کوشش واداشته اند. زیجرولد معتقد است که می توان برای خنده و شوخی جنبه آسمانی و یا شیطانی متصور بود او معتقد است اغلب تصور بر این است که خنده(Lauhter) واکنشی به مزاح و شوخی(Humor) است اما زیجرولد خنده را " زبان" شوخی می داند .خنده بعنوان واکنش اجتماعی به جوک  و خنده دار بودن آن است و اینکه طرف دیگر ارتباط، پیام جوک و منظور گوینده جوک را بدرستی دریافته  و درک کرده است از این رو معیار مناسبی برای فهم اجتماعی و آستانه مدارای اجتماعی نیز هست بنابراین خنده کارکردی بیش از واکنش اجتماعی داشته و توالی و تداوم شوخی را افزایش می دهد.

می توان برای خنده و مزاح کارکردهایی چون ایجاد ارتباط بین خود و دیگری ،همبستگی اجتماعی ،تخلیه هیجانات منفی، کنترل اجتماعی (انتقال انتظارات ) را برشمرد توجه به پدیده های این چنینی می تواند به توسعه حیطه مطالعه علوم اجتماعی کمک بکند البته همچون هر پدیده ای در کنار آثار و پامدهای مثبت می تواند پیامدهای منفی زیادی هم داشته باشد مانند بی اعتمادی اجتماعی عدم انسجام اجتماعی فروپاشی اجتماعی افول مناسبات اجتماعی خاصه در حوزه خرده فرهنگ ها و نظایر آن .

اخیرا یکی از دوستان در همین زمینه متن انگلیسی کتابی را برایم فرستاد که عنوان دقیق آن جامعه شناسی شوخی و خنده،اثر نویسنده بزرگ هلندی زیجرولد (متاله و جامعه شناس ) است در این کتاب نویسنده پدیده شوخی و خنده را از منظر جامعه شناختی مورد بحث و بررسی قرار می دهد.نویسنده ضمن طرح و نقد دیدگاههای غیر جامعه شناختی مثل فلسفی و روانشناختی،شوخی و خنده را به عنوان یک رابطه اجتماعی  بین افراد در جامعه و گروههای اجتماعی تلقی کرده و آن را عمدتا از منظر پارادایم تفسیر  اجتماعی در جامعه شناسی مورد بحث قرار داده است.بر این اساس،نویسنده به بررسی پدیده شوخی و خنده مطابق نظریه های کنش متقابل نمادین،نظریه پدیدار شناسی و نظریه  روش شناسی مردمی پرداخته است.همچنین دیدگاه نظریه پردازانی مثل مید،برگر و گافمن در باره شوخی و خنده  مورد بحث واقع شده است.

یکی از کارهای جالب در این کتاب آن است که نویسنده کارکردهای شوخی و خنده را در  جامعه برشمرده است.از جمله:

-کارکرد اجتماعی،یعنی آنکه شوخی و خنده نوعی پاسخ به مقتضیات اجتماعی در زندگی روزمره است و همچنین باعث همبستگی اجتماعی می شود.

-کارکرد فرهنگی که منعکس کننده  معانی موجود در یک فرهنگ است.

-کارکرد کنترل اجتماعی یعنی باعث هوشیاری و حساسیت نسبت به حوادث و رویدادهای پیرامون می شود.

-کارکرد ارتباطی،یعنی آنکه خنده و شوخی زبان ارتباط با دیگران در زندگی روزانه است.

-کارکرد رهایی بخش،یعنی رهایی افراد از فشارهای موجود در زندگی روزمره.

این کتاب که به زبان ساده و روان به نگارش درآمده می تواند علاوه بر استفاده عموم از  آن، برای درسهای جامعه شناسی سلامت،جامعه شناسی اوقات فراغت،جامعه شناسی  پزشکی و نظریه جامعه شناسی- بخش پارادایم تفسیر اجتماعی-مورد استفاده دانشجویان قرار گیرد.

نظرات شما عزیزان:

محمدی

ساعت10:46---14 اسفند 1391

- [ایمیل]

خیلی جالب بود


دمت گرم

محمدی

ساعت10:44---14 اسفند 1391

- [ایمیل]

خیلی جالب بود
دمت گرم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: